یادداشت-شهرزاد بهادری-دفاع مقدس؛ ورق تاریخ یا هویت جاوید؟
هفته دفاع مقدس تنها ورق زدن تقویمی از تاریخ نیست؛ روایتی است از روزهایی که ایمان، سلاح مردم بود و همدلی، سنگر مشترکشان. آن روزها سرزمین ما در معرض تهاجم قرار گرفت، اما ملت، با دستانی خالی و قلب‌هایی سرشار از باور، تاریخی نوشتند که هنوز جهان از خواندنش متحیر است.
مادران و نوجوانان؛ سربازان گمنام جبهه
در کوچه‌های همان سال‌ها، مادرانی بودند که دستان فرزندانشان را بوسیدند و با اشک بدرقه‌شان کردند، اما هیچ‌گاه اجازه ندادند غم جدایی بر لبشان بنشیند. نوجوانانی بودند که با چشمان پر از رویا، لباس رزم بر تن کردند و مردانه در صف اول ایستادند. پزشکانی که با چراغ فانوس در دل سنگرها، زندگی را به زخمی‌ها بازمی‌گرداندند. خبرنگارانی که با دوربین و قلمشان، حقیقت را ثبت کردند تا آیندگان بدانند این ملت چگونه ایستاد.
میراثی فراتر از جنگ
دفاع مقدس تنها روایت میدان نبرد نیست؛ آیینه‌ای است از شجاعت و باور، که امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز داریم. همان‌گونه که دیروز در برابر توپ و تانک ایستادیم، امروز باید در میدان‌های اقتصادی، علمی و فرهنگی مقاومت کنیم. میراث آن سال‌ها، نه فقط خاکریزهای فرو رفته در خاطره، که چراغی است برای فردا.
پیام شهدا؛ ایستادگی برای انسانیت
یاد و نام شهدا، وصیت‌نامه‌هایشان و نگاه نافذشان از قاب عکس‌ها، به ما می‌گوید:
«راه ما، تنها راهی برای دفاع از خاک نبود؛ ما برای برافراشتن پرچم عزت و انسانیت جنگیدیم.»
ادامه راه؛ از خاکریز تا سنگر علم و فرهنگ
اکنون، در هفته دفاع مقدس، وظیفه ما تنها گرامی‌داشت خاطره نیست. باید این فرهنگ ایثار و همبستگی را به نسل‌های نو منتقل کنیم؛ به جوانانی که شاید صدای آژیر جنگ را نشنیده‌اند، اما در میدان‌های تازه‌ای از نبرد حضور دارند. دفاع مقدس ادامه دارد؛
امروز در قامت تلاش برای سربلندی میهن، در پژوهشگاه‌های علمی، در جبهه‌های فرهنگی و در قلب هر ایرانی که می‌خواهد «ایستادن» را معنا کند.
