پدرم در روز عاشورا نزد من آمد و در حالى که خون از رگ‌هاى بدنش جارى بود مرا در آغوش گرفت (مرا به سینه اش چسبانید) و فرمود: فرزندم دعایى را که مادرم فاطمه به من آموخت حفظ کن که مادرم آن را از رسول خدا و رسول خدا از جبرئیل نقل کرده است: هنگامى که حاجت بسیار مهم و غمى بزرگ و امرى سخت و دشوار بر تو رو کرد، بگو: بِحَقِ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ وَ بِحَقِ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِق یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد. به حقّ یاسین و قرآن حکیم، به حقّ طه و قرآن عظیم، اى خدایى که بر حاجت‌هاى حاجتمندان قادر و توانا هستى، اى آنکه اسرار پنهان همه را مىدانى، اى برطرف‌کننده مشکل آنان که دچار گرفتارى شده‌اند، اى برطرف‌کننده غم‌هاى مردم اندوهگین، اى رحمکننده به پیر مردان، اى روزى‌دهنده به کودکان صغیر، اى خدایى که بىنیاز از هر تفسیرى، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.
