آذرماه ۱۴۰۴ برای اصفهان، صرفاً آغاز فصل سرما نبود؛ آغازی بود برای نظم آگاهانهتر، نظارت دقیقتر و ترافیکی انسانیتر.
در این مقطع، پلیس راهنمایی و رانندگی استان اصفهان به فرماندهی سرهنگ علیاصغر زارع وارد مرحلهای تازه از مدیریت شهری شد؛ مرحلهای که در آن، قانون با اقتدار اجرا شد اما زبانش، زبانِ احترام به مردم بود.
سرهنگ زارع با نگاهی روشن و بیابهام، یک پیام مشخص را در صدر اقدامات خود قرار داد: "امنیت ترافیکی، محصول تصمیمهای شجاعانه و اجرای بیتعارف قانون است؛ نه حاصل تعارف و مسامحه" بر همین اساس، برخورد با خودروهای آلاینده و متخلفان مؤثر بر سلامت عمومی با جدیت دنبال شد؛ اقدامی که نشان داد حفظ محیطزیست و هوای شهر، خط قرمز مدیریت ترافیک استان است.
همزمان، استفاده هدفمند از سامانههای هوشمند، دوربینهای نظارتی و گشتهای میدانی، نظم تازهای به معابر شهری بخشید.
در کنار اقتدار، نگاه انسانی به ترافیک نیز تقویت شد.
تداوم اجرای طرح زوج و فرد، ساماندهی خطوط ویژه، برخورد قاطع با مخدوشکنندگان پلاک و رانندگان پرخطر، همه با یک هدف مشترک انجام شد: کاهش خطر، حفظ جان شهروندان و بازگرداندن آرامش به خیابانها. اما وجه تمایز این دوره، صرفاً در اجرای طرحها خلاصه نمیشود؛ بلکه در نگاه مدیریتی فرمانده نهفته است.
نگاهی که پلیس را در برابر مردم قرار نمیدهد، بلکه در کنار آنان مینشاند؛ نگاهی که آموزش، شفافسازی و فرهنگسازی را مکمل اجرای قانون میداند، نه جایگزین آن. پلیس راهنمایی و رانندگی استان اصفهان در آذرماه ۱۴۰۴ نشان داد که میتوان هم مقتدر بود،
هم پاسخگو، هم سختگیر در برابر تخلف، و هم امیدآفرین برای آینده. سرهنگ علیاصغر زارع با ترکیب انضباط حرفهای، جسارت در تصمیمگیری و خلاقیت مدیریتی ثابت کرد که امنیت ترافیکی، یک پروژه مقطعی نیست؛ مسیری مستمر است که با اعتماد مردم معنا پیدا میکند و اصفهان، در این مسیر، نه فقط شهری با خیابانهای منظمتر، بلکه شهری امنتر و امیدوارتر برای زندگی شد.